Hoofdstuk 1 - Beste vijand
De wind ruist zachtjes door het raam van de kleine kamer. Het was hier warm, dus Kitty vond de tocht helemaal niet erg. Ze had nog steeds haar ogen dicht en liet de wind zachtjes spelen met haar lange, licht golvende haar.
Kitty lag al uren op dit bed. Ze wist niet zeker of ze in die tijd in slaap was gevallen of dat ze de hele tijd wakker was en aan het nadenken was. Kitty had in ieder geval geen rare dromen meer gehad.
Toen Kitty zich herinnerde dat ze de afgelopen uren niet had gedroomd, moest ze opeens terugdenken aan haar droom van gisteravond. De droom waarvan Lina zei dat het helemaal geen droom was. Kitty leek nog steeds behoorlijk in de war. Ze wist nog steeds niet precies wat waar was en wat niet. Het feit dat ze hem nu had, de Steen der Waarheid, kalmeerde haar enigszins. Ook als hij niet met een antwoord kwam. Maar Kitty was er zeker van dat hij haar op een dag de waarheid zou vertellen.
Plotseling klonk er gerommel voor de deur die naar Kitty's hutje leidde, waar ze de afgelopen uren had doorgebracht. En nog geen twee seconden later barstte de deur open.
'Hé, Kitty,' zei Jojo, voorzichtig haar hoofd door de deur stekend."Heb je daar gewoon de hele tijd gelegen?"
Bijna onmerkbaar knikte Kitty.
"Weet je wat je hebt gemist?" Jojo zwaaide met haar armen toen ze Kitty's hut binnenging. “Dit is hier echt een geweldig gebied. Vol mooie verkeerde bochten, veel verstopplekken en je kunt hier heerlijk spelen met de Tajuna bal.”
'Mooi,' zei Kitty onbewogen.
Jojo keek haar aan en toen ze besefte dat er duidelijk iets mis was met Kitty, ging ze naast haar op de rand van het bed zitten.
'Hé, kom op, Kitty,' zei Jojo."Kom op sta op. We vertrekken hoe dan ook over minder dan een uur.'
Kitty had Jojo graag over de Steen der Waarheid verteld. Maar iets in Kitty wilde niet dat ze dat deed. Op de een of andere manier had Kitty het gevoel dat het op dit moment beter zou zijn om Jojo niets te vertellen over de prachtige steen die Lina haar had gegeven.
'Ik blijf maar aan die vreemde droom denken,' zei Kitty in plaats daarvan.
"Je bedoelt de droom met de kermis? Kitty - dat wilde je vergeten."
"Weet je, Jojo," begon Kitty,"soms weet ik eigenlijk niet meer wat echt is en wat niet. Ik bedoel wat er gebeurt en wat een droom is. Het voelt soms zo raar, alsof het allemaal door elkaar loopt.”
'Ik weet het,' zei Jojo. “Verschillende caravans hebben dat gevoel. Dat heeft waarschijnlijk te maken met de natuurkundige wetten van dit gebied.”
"Ik denk niet dat het alleen natuurkundige wetten zijn."
Jojo trok vervolgens aan Kitty's arm en zo kwam Kitty eindelijk uit haar bed.
Toen Jojo en Kitty uit de cabine kwamen, hadden de meeste mensen hun wagons al herladen. Degenen van wie de rijtuigen in de brand stierven, hadden nieuwe rijtuigen gekregen. De bewoners van deze vallei, de Shor'zéen, gaven de karavaan nieuwe proviand, nieuwe tenten en slaapzakken.
Tegen de tijd dat Kitty en Jojo bij de keizerlijke koets kwamen, waren Dennis, Sydney en Natalie bijna klaar met inslaan. Torok, woordvoerder van de Shor'zéen, stond bij hen.
"Onze berekeningen zijn nu compleet," zei Torok tegen Dennis."Over een paar minuten kunnen we vertrekken." Toen zag hij Kitty."Ah, Kitty, daar ben je."
"Hoe bedoel je, je berekeningen zijn nu compleet?" vroeg Kitty.
"We hebben je verteld dat we een lange reis aanzienlijk kunnen inkorten. Dankzij ons hoge wiskundeniveau zijn we in staat om de kortste en meest onmogelijke paden te berekenen”, legt Torok uit."Het heeft te maken met de wetten van de fysica."
