Dat Huus in’e Garverstroot
„Wat is dat denn? Voder, dat kann doch ni würkli dien Ēērnst ween!“ De nüüdlige Dēērn9 Henriette, dē vun ehr Famieln9 un Frünnen Henry nȫȫmt worr, sēēt achter in’t Famielnauto un verjoog9 sik.
„Dat schall uns niet Tōhuus ween? Woneem8c sünd wi hier ēgentli?“, froog ehr Tweeschenbrōder9 Hannes, dē blangen9 ehr sēēt un jüstsō verdattert ut dat Siedenfinster vun’t Auto gluup9. „Hier schüllt wi nu leven?“
„Weimar! Wi sünd in Weimar, exakt seggt in de Garverstroot9, lütt’ Brōder“, de Dēērn wies op dat Strotenschild, dat an dat Huus anbrocht wēēr, wō8c süm4 vör stunnen.
Weimar is en lütte Stadt, hēēl anners as Berlin. Vun güstern af leven süm4 nu ni mēhr in Berlin. Berlin wēēr en grōte un opregen Stadt un harr dit un dat mēhr tō bēden. „Un worum mussen wi nu ut Berlin weg un in dit Kaff hier trecken?“, froog Hannes.
Sien Voder Patrick Tempus gēēv Antwōōrt: „Datt wi mēhr Tiet för uns as Famieln hebbt.“ – Dat Huus, vör dat süm4 hēlen, sēhg bȫȫs ōōlt ut; över de Jōhren wēēr hier un dor wat sanēērt worrn, liekers wēēr dat ōōlt.
„Dat is doch recht smuck. Dor lett sik wiss wat ut moken!“ Mudder snack sik in Iever, dach Henry, sē wull uns mitrieten, man sē speel blōōts. Dat sēhg ehr wedder liek: Ümmer versöch sē, dat schȫȫn tō snacken, wenn Voder wat dörsett harr, wat ehr ni gefull. Wenn wat Wichtigs tō besluten wēēr, denn beslōōt Voder ümmer allēēn; Mudder versöch denn, sik dorför tō betȫvern9 un de Kinner Hannes un Henry blēēv nix över as mittōmoken.
Voder un Mudder Tempus stēgen ut. Henry blēēv mit ehrn Brōder Hannes op de Achterbank vun’t Famielnauto sitten. Süm4 wēērn överēēns: „Wi stiegt hier ni ut. Ēgentli wüllt wi an’ lēēfsten wedder no Berlin fohren.“ Disse Ēēndracht ünner de beiden wēēr en grōte Utnohm; denn ēgentli wēērn süm sümdoog ni överēēns, ēhr9 bȫȫs verschēden, liekers süm Tweeschens wēērn.
„Un för9 dat hier muss ik mien Thēoterkrink in Berlin verloten!“, snōōv Henry minnachten9. „Dat is noch gor nix. Mi drippt dat veel lēger! Ik heff mien Skateboardgang achter mi loten musst!“
Hannes harr en Barg Frünnen; beter seggt ›Fans‹, sō nȫȫm hē süm5 ümmer. Mit sien Skateboardclique harr hē sik alle Week in Berlin dropen. Süm fohren tō’n Spijȫȫk mit dat Skateboard in’ Supermarkt. Dor gung ōōk dat ēēn un anner in’e Grütt bi un dat harrn süm denn filmt un in’t Internett stellt. Ünner de Siet ›skateboard_fohren_in’_supermarkt‹ harrn süm al 500.000 Followers sammelt, dē sik den ›Openkroom‹, den süm dor utfrēten, ankieken un ›liken‹ dään. Mēhrmools wēēr Hannes dorbi al vun den ēēn un annern füünschen Marktboos opgrepen worrn; un Voder Tempus harr Hannes sōgor bi de Pullzei afholen musst. Hannes süüfz; no Skateboardspoos sēhg dat hiere Weimar nu ni jüst ut.
„Henry, Hannes, nu stiegt doch endli mool ut! De Umtogwogens koomt gliek.“ Henry rull mit de Ōgen. Wedderstreevsch stēgen de beiden ut. „Nu is dat afmookt. Ut dat Auto utstiegen bedüüdt, dat gifft kēēn Tōrüch mēhr.“
De beiden Umtogwogens rullen langsoom ran un hēlen achter süm6 Auto. Vēēr grōte stevige Mannslüüd stēgen ut. Vode
